به نقل از «ایسنا»

دایناسورها احتمالا قبل از برخورد شهاب‌سنگ منقرض شده‌اند

تاریخ انتشار: ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۶۲۳۲۰

محققان با بررسی ۱۰۰۰ فسیل دایناسور فاش کردند که دایناسورها ممکن است قبل از برخورد شهاب سنگ به زمین منقرض شده باشند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، به طور کلی این گونه فرض می‌شود که انقراض دایناسورها به دلیل برخورد یک شهاب سنگ بزرگ به زمین بوده است، اما طبق یک مطالعه جدید، ممکن است این فرضیه اشتباه باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

باور عمومی این بود که دایناسورها در دوره کرتاسه زندگی می‌کرده‌اند، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که دایناسورها ممکن است مدت‌ها پیش از آن منقرض شده باشند.

محققان موسسه دیرینه شناسی و دیرین انسان شناسی مهره داران آکادمی علوم چین(IVPP) به تازگی اعلام کرده‌اند که شواهدی را برای حمایت از این فرضیه کشف کرده‌اند که دایناسورها قبل از انقراض، چندان متنوع نبوده و به طور کلی در دوره کرتاسه با فقر جمعیت محسوسی مواجه بوده‌اند.

حوضه شانیانگ در مرکز چین بیش از ۱۰۰۰ تخم دایناسور و پوسته تخم دایناسور حفظ شده را در خود داشته است که محققان آنها را برای این مطالعه بررسی کردند.

ضخامت سنگ‌هایی که این فسیل‌ها در آنها یافت شدند، حدود ۱۵۰ متر بود. محققان با بررسی و استفاده از مدل‌سازی رایانه‌ای بر روی بیش از ۵۵۰۰ نمونه زمین‌شناسی توانستند تخمین سنی دقیق این لایه‌های سنگی را تعیین کنند. در نتیجه، آنها توانستند یک جدول زمانی برای پایان دوره کرتاسه با قدرت تفکیک ۱۰۰ هزار ساله بسازند و نقطه‌ای را درست قبل از انقراض نشان دهند. همچنین مقایسه مستقیم با داده‌های جهانی با استفاده از این جدول زمانی امکان‌پذیر است.

جمع آوری ۱۰۰۰ فسیل تخم دایناسور

دانشمندان بر اساس ۱۰۰۰ فسیل تخم دایناسور از سه گونه مختلف موفق به شناسایی دایناسورها شدند.

همچنین بر اساس چند استخوان بیشتر دایناسور که در این منطقه یافت شد، مشخص شد که دایناسورهای تیرانوسوروس و خزنده‌پا(سوروپود) نیز بین ۶۶.۴ تا ۶۸.۲ میلیون سال پیش در این منطقه زندگی می‌کرده‌اند.

چین مرکزی قبل از انقراض دسته جمعی در طول دو میلیون سال گذشته دارای تنوع کمی از گونه‌های دایناسور بوده است.

نتایج تحقیقات به ما نشان می‌دهد که دایناسورها قبل از برخورد شهاب سنگ به زمین در حال کاهش بوده‌اند.

از دوره کرتاسه چه می‌دانیم؟

دوره کرتاسه تقریباً ۱۴۵ تا ۶۶ میلیون سال پیش بوده است. این دوره سومین و آخرین دوره عصر مزوزوئیک و همچنین طولانی‌ترین دوره آن است. این دوره طولانی‌ترین دوره زمین شناسی در ابردوران پیدازیستی(Phanerozoic) است که تقریباً ۷۹ میلیون سال طول کشیده است.

با توجه به دمای نسبتاً ملایم دوره کرتاسه، دریاهای داخلی کم‌عمق زیادی وجود داشته است. در حالی که دایناسورها همچنان بر زمین حکومت می‌کردند، این اقیانوس‌ها و دریاها محل زندگی خزندگان دریایی، آمونیت‌ها(شاخ‌قوچی‌ها) و صدف‌های حلقه‌ای بودند که اکنون منقرض شده‌اند. همچنین هیچ یخی در سیاره زمین وجود نداشته و جنگل‌ها تا قطب‌های زمین امتداد داشته‌اند. گونه‌های جدیدی از پستانداران و پرندگان نیز در این زمان ظهور کردند.

این مطالعه در مجله PNAS منتشر شده است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: انقراض دایناسورها تخم دایناسور دوره کرتاسه میلیون سال منقرض شده شهاب سنگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۶۲۳۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برخورد دو شراره خورشیدی قوی به زمین

منطقه لکه خورشیدی موسوم به AR ۳۶۶۳ دو شراره خورشیدی قدرتمند را در عرض تنها شش ساعت از یکدیگر شلیک کرد.

به نقل از اسپیس، اولین فوران در شب ۲ مه رخ داد، زمانی که خورشید شراره خورشیدی کلاس X خود را آزاد کرد که قوی‌ترین دسته از شراره‌ها است، باعث خاموشی امواج کوتاه رادیویی در سراسر استرالیا، ژاپن و بخش بزرگی از چین شد.

فوران بعدی در صبح روز ۳ مه رخ داد، زمانی که خورشید یک شراره خورشیدی کلاس M را شلیک کرد که دومین دسته در قدرتمندترین شراره‌هاست.

کیت استرانگ فیزیکدان خورشیدی در حساب کاربری خود در شبکه ایکس نوشت: یک شراره در کلاس X! منطقه لکه خورشیدی AR ۳۶۶۳ به تازگی یک شراره X ۱.۷ تولید کرده است که یازدهمین شراره بزرگ تاکنون در این چرخه خورشیدی است. این یک شراره تکانشی بود که در مجموع حدود ۲۵ دقیقه طول کشید.

منطقه AR ۳۶۶۳ یک منطقه میزبان لکه‌های خورشیدی است که به تازگی ظاهر شده است و کشف شده که دو شراره قدرتمند را در یک فاصله کوتاه شلیک می‌کند.

شراره‌های خورشیدی فوران‌های بزرگ تابش الکترومغناطیسی خورشید هستند که از چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشند. این طغیان ناگهانی انرژی الکترومغناطیسی با سرعت نور حرکت می‌کند، بنابراین اثر آن بر سمت روز زمین و بر جو بیرونی آن قابل مشاهده است.

شراره خورشیدی از انفجار بزرگ در جو خورشید به وجود می‌آید و باعث آزاد شدن انرژی در حد یک ششم انرژی خروجی از سطح خورشید در هر دقیقه می‌شود. این پدیده در سایر ستارگان هم دیده می‌شود که به آنها نیز «شراره ستاره‌ای» گفته می‌شود. شراره خورشیدی کلیه لایه‌های سطح خورشید شامل شیدسپهر، تاج خورشیدی و فام‌سپهر را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث گرم شدن پلاسما تا چندین میلیون درجه کلوین می‌شود. همچنین باعث سرعت گرفتن الکترون‌ها، پروتون‌ها و یون‌های سنگین تا نزدیکی سرعت نور می‌شود. همچنین اشعه‌ای را تولید می‌کند و لایه‌های الکترومغناطیس را ایجاد می‌کند که شامل کلیه امواج الکترومغناطیس از امواج رادیویی تا اشعه گاما است. شراره‌ها خود را از آزادسازی انرژی مغناطیسی ذخیره‌شده در تاج خورشیدی تغذیه می‌کنند.

در زمان هر دو فوران، لکه انفجاری خورشید رو به زمین بود و یک پرتاب جرم تاجی (CME) می‌توانست حداقل یکی از این شراره‌های خورشیدی را همراهی کند. پرتاب جرم تاجی یک دفع بزرگ پلاسما و میدان مغناطیسی است.

خروج جرم از تاج خورشیدی فورانِ پرجرم از باد خورشیدی و افزایش میدان‌های مغناطیسی است که از تاج خورشید بیرون می‌آید و در فضا منتشر می‌شود. خروج جرم از تاج خورشیدی معمولاً با دیگر پدیده‌های خورشیدی مانند شراره خورشیدی همراه است. این پدیده از مناطق فعال خورشید مانند لکه‌های گروهی خورشید برمی‌خیزد و در بیشینه، روزانه سه بار فوران جرم از تاج خورشید در قالب باد خورشیدی در فضا منتشر می‌شود که سرعت مافوق صوت معادل ۲۵۰ تا ۷۰۰ کیلومتر بر ثانیه دارند و این مقدار در کمینه به یک خروج در هر پنج روز می‌رسد.

بر اساس گزارش پایگاه Spaceweather، اندکی پس از شلیک شراره کلاس X، نیروی هوایی ایالات متحده یک انفجار رادیویی خورشیدی نوع ۲ را گزارش کرد که نوعی سیگنال رادیویی طبیعی منتشر شده توسط گاز لبه جلویی یک پرتاب جرم تاجی است.

نرخ رانش داخل این انفجار نشان دهنده سرعت پرتاب ۹۶۰ کیلومتر بر ثانیه‌ای است. تصاویر تاج نگاری SOHO از آن زمان وجود پرتاب جرم تاجی را تایید کرده است. بخش اعظم آن از شمال سیاره ما عبور خواهد کرد و جناح جنوبی آن در اواخر امروز (۵ مه) یک ضربه چشمگیر به زمین وارد می‌کند.

یک پرتاب جرم تاجی هدایت شده به سمت زمین می‌تواند شبکه‌های برق، شبکه‌های مخابراتی و ماهواره‌ها را مختل کند و فضانوردان را در معرض دوز‌های خطرناک تشعشع قرار دهد.

با این حال، ناظران آسمان از آنها استقبال می‌کنند، چرا که می‌توانند طوفان‌های ژئومغناطیسی را برانگیزند که به نوبه خود نمایش‌هایی بی‌نظیر در قالب شفق قطبی را ارائه می‌دهند.

هنگامی که یک شراره خورشیدی به اندازه کافی قوی شلیک شود، یونیزاسیون در لایه‌های پایین‌تر و متراکم‌تر یونوسفر اتفاق می‌افتد. امواج رادیویی که با الکترون‌ها در این لایه تعامل دارند، به دلیل برخورد‌های مکرر که در محیط چگالی بالاتر یونوسفر رخ می‌دهد، انرژی خود را از دست می‌دهند و شفق قطبی را پدید می‌آورند.

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم